Το χυτό είναι ένα μονόχωρο, ορθογωνικής κάτοψης κτίσμα, τοποθετημένο συνήθως σε σημείο που η γεωμορφολογία του εδάφους και η βλάστηση παρείχαν κάποια προστασία, αποτελώντας συνέχεια του εδάφους. Οι διαστάσεις του ποικίλουν, εώς 7 μέτρα μήκος και 4 μέτρα πλάτος, ενώ το ύψος της μπροστινής πλευράς δεν υπερβαίνει το 1 μέτρο και της πίσω πλευράς τα 2-2,5 μέτρα. Μπροστά ακριβώς από την πόρτα χτιζόταν ο αυλότοιχος, που έκρυβε την είσοδο-έξοδο και τις κινήσεις των ανθώρπων πίσω από αυτόν. Τα χυτά δεν διαθέτουν καμινάδα, αλλά μόνο μία πλάκα πάνω από την εστία, η οποία μετατοπιζόταν και άφηνε άνοιγμα από όπου φωτιζόταν και αεριζόταν το σπίτι (ανεφάντης). Ήταν εξολοκλήρου χτισμένο από πέτρες, ξύλα και πλάκες χωρίς συνδετικό υλικό και επιχρήσματα, που προερχόντουσαν από τον άμεσο περίγυρο.

Η διαμονή μέσα σε ένα τόσο περιορισμένο μονοκόματο χώρο του ζευγαριού με τα πολλά παιδιά του και τους φιλοξενούμενους, ήταν προσεκτικά μελετημένη, διαθέτωντας μόνο τα βασικά εργαλεία σε συγκεκριμένα σημεία. Στην μπροστινή όψη υπήρχε πάντοτε το τζάκι, το οποίο όσο μεγαλύτερο ήταν, τόσο μεγαλύτερο νυχτόξυλο μπορούσε να φιλοξενήσει. Ακριβώς απέναντι υπήρχε ένα χτιστό πεζούλι το οποίο διέθετε ένα ξύλο για τραπέζι στηριγμένο σε στραβόξυλα για να τρώει η οικογένεια, το οποίο μετά το φαγητό απομακρυνόταν για να χρησιμοποιηθεί το χωμάτινο πάτωμα σαν κρεβάτι. Ο στενός τοίχος μπαίνοντας από την πόρτα αριστερά είχε στην μέση το χειρόμυλο και στην γωνία τον ξυλόφουρνο. Στον ψηλό τοίχο υπήρχαν καρφωμένα ξύλα όπου κρεμούσαν τα φαγητά μακριά από τους ανεπιθύμητους επισκέπτες.